جشن چهارشنبه سوری

چهارشنبه سوری از جشن های کهن ایرانیست که بیش از ده کشور در آخرین غروب سه شنبه سال به جشن و پایکوبی می پردازند.

جشن چهارشنبه سوری پیش از ورود مواد محترقه و آتش‌زا جشنی با صدای خنده و شادمانی بود ولی امروزه بیش از صدای خنده کودکان و دختران و پسران ، شاهد صدای هولناک مواد محترقه در انواع مختلف آن هستیم که بی شک این نفوذ به این آیین گرانقدر نتیجه شکست ضد ایرانیان داخل و خارج برای محو این آیین بوده است که اگر نمیتوانند آن را نابود کنند لااقل آن را به افتضاح بکشانند. هر چند توانستند تا حدی در این پروژه موفق بشوند اما بخشی از جامعه و اکثریت روستاییان مانند مردمان لاویج این جشن را همچنان باشکوه و سنتی برگزار می کنند.

چهارشنبه سوری در مازندران

آیین چهارشنبه سوری پیش از سه شنبه شب برای مازندرانی ها شروع می شود این روز به عنوان نقطه پایانی خانه تکانی و آماده شدن برای جشن نوروز محسوب می شود و زنان پیش از این روز مشغول خانه تکانی هستند و با غروب خورشید سه شنبه و گرگ و میش شدن هوا جوانان با جم آوری چوب خشک و کاه ، هفت کپه ی کوچک از آتش درست می کنند به گونه ای این کپه های آتش را ایجاد می کنند تا مادربزرگ ها ، پدربزرگ ها و کودکان نیز بتوانند از روی آن بپرند.

آیین چهارشنبه سوری را میتوان جشن پایان زمستان و مراسم پیش از عید دانست. در این شب مردان ، زنان دختران و پسران در کنار یکدیگر به پایکوبی می پردازند و با هر بار پریدن از روی آتش شعرهای زیر را می خوانند :

غم بُورِ شادی بیه  ***** زردی بور سرخی بیه            ( غم برود و شادی بیاید **** زردی برود و سرخی بیاد )

یا می خوانند

چارشمه سوری کِمه *****   پارِ دَسَّوری کِمه             (چهارشنبه سوری انجام می دهم ***** مثل سال گذشته انجام می دهم)

مِ زردی  بورِ تِ کَشْ *****  تِ سرخی بیه مِ کَشْ  (زردی من به آغوش تو بیاید ***** سرخی تو به آغوش من بیاید)

برای اطلاعات بیشتر درباره ی این جشن باستانی به سایت لاویج و مقاله چهارشنبه سوری مراجعه نمایید.